Яқинда унинг хонадонига шаҳар ҳокими  Умарбек Хал и лов келиб, у билан қиз ғин суҳ бат лаш ди, ижодига муваф фа қиятлар тилаб, унга иш жараёнида асқотадиган янги русумдаги компьютер жамланмасини тақдим этди. – Гап менга тақдим этилган совғада эмас, ҳокимимиз бошчилигидаги бир гуруҳ  раҳбарлар ва маҳалла фаолларининг менга бўлган эътиборидан бағоят миннатдорман, бундан жуда руҳланиб кетдим, – дейди Абдували ака. – Бу мени Ватан ва жамият фидойилари ҳақида кўп лаб асарлар ёзишга ундайди. Улар нинг ташрифи менга чинакам ғайратшижоат ва илҳом бағишлади. Унинг  журналистика билан боғ лиқ  жўшқин ҳаёт йўли, халқига, жамиятимизга беминнат хизмат қилиш билан ўтаётир. Ижодкор билан ҳамсуҳбат бўлган киши унинг чуқур илмий салоҳиятга эга бўлган, маънавий олами бой, катта истеъдод 

соҳи би гина эмас, балки ҳаётнинг мисли кў рил маган оғир дард ва қийин чиликларини матонат билан енгиб ўтган жасоратли инсон эканлигини ҳам англаб етади. Бахтсиз тасодиф билан келган оғир дард уни ногиронлик аравачаси орқали ҳаракатланишга мажбур қилган бўлса-да, у бир дақиқа ҳам ижод этишдан тўхтамади. Мамлакатимиз муста қиллигини авайлаб-асраётган, унинг ривожланишига ҳисса қўшаётган заҳматкаш кишилар – замон қаҳ ра монлари ҳа қида тўлиб-тошиб сўзлади, юзлаб ҳикоялар, публицистик мақолалар, қисса ва романлар ёзди. Айниқса, унинг "Ибрат мактаби”, "Дўмбира садоси”, "Интилганга толе ёр”,  "Ортда қолган излар” каби асарлари ўқувчилар томонидан илиқ кутиб олинди. Биз журналист Абдували Носировнинг келгусидаги ижодий ишларида омад тилаймиз. 

Ўз мухбиримиз.